วัตถุเจือปนอาหาร

งานวิจัยนี้ตีพิมพ์ในนิตยสารNature เมื่อวันที่ 25 ก.พ. นำโดยนักวิจัยของสถาบัน Georgia State University for Biomedical Sciences Drs. Benoit Chassaing และ Andrew T. Gewirtz รวมถึงผลงานจาก Emory University, Cornell University และ Bar-Ilan University ในอิสราเอล โรคลำไส้อักเสบ (IBD) ซึ่งรวมถึงโรคโครห์นและโรคลำไส้ใหญ่อักเสบเป็นแผล สร้างความทุกข์ทรมานให้กับผู้คนนับล้าน และมักจะรุนแรงและทำให้ร่างกายอ่อนแอ กลุ่มอาการเมตาบอลิซึมคือกลุ่มของความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนที่พบบ่อยมาก ซึ่งอาจนำไปสู่โรคเบาหวานประเภท 2 โรคหลอดเลือดหัวใจ และ/หรือโรคตับ อุบัติการณ์ของโรค IBD และ metabolic syndrome เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 คำว่า "จุลินทรีย์ในลำไส้" หมายถึงประชากรที่หลากหลายของแบคทีเรีย 100 ล้านล้านตัวที่อาศัยอยู่ในลำไส้ จุลินทรีย์ในลำไส้ถูกรบกวนใน IBD และกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม การค้นพบของ Chassaing และ Gewirtz ชี้ให้เห็นว่าอิมัลซิไฟเออร์อาจมีส่วนรับผิดชอบต่อการรบกวนนี้และอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของโรคเหล่านี้ Gewirtz กล่าวว่า "คุณลักษณะสำคัญของโรคระบาดสมัยใหม่เหล่านี้คือการเปลี่ยนแปลงของจุลินทรีย์ในลำไส้ในลักษณะที่ส่งเสริมการอักเสบ Chassaing กล่าวว่า "การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของโรคเหล่านี้เกิดขึ้นแม้จะมีพันธุกรรมของมนุษย์ที่สอดคล้องกันก็ตาม ซึ่งบ่งชี้ถึงบทบาทสำคัญสำหรับปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม" Chassaing กล่าว "อาหารทำปฏิกิริยาอย่างใกล้ชิดกับไมโครไบโอต้า ดังนั้นเราจึงพิจารณาว่าการเพิ่มเติมสิ่งใหม่ๆ ในแหล่งอาหารอาจทำให้แบคทีเรียในลำไส้มีการอักเสบมากขึ้น" การเติมอิมัลซิไฟเออร์ในอาหารดูเหมือนจะพอดีกับกรอบเวลา และแสดงให้เห็นว่าส่งเสริมการเคลื่อนย้ายของแบคทีเรียข้ามเซลล์เยื่อบุผิว Chassaing และ Gewirtz ตั้งสมมติฐานว่าอิมัลซิไฟเออร์อาจส่งผลต่อจุลินทรีย์ในลำไส้เพื่อส่งเสริมโรคอักเสบเหล่านี้ และออกแบบการทดลองในหนูเพื่อทดสอบความเป็นไปได้นี้ ทีมงานได้ให้ อาหาร อิมัลซิไฟเออร์ที่ใช้กันทั่วไป 2 ชนิด ได้แก่ polysorbate 80 และ carboxymethylcellulsose ในขนาดที่ต้องการเพื่อสร้างแบบจำลองการบริโภคอิมัลซิไฟเออร์จำนวนมากที่รวมอยู่ในอาหารแปรรูปเกือบทั้งหมด พวกเขาสังเกตเห็นว่าการบริโภคอิมัลซิไฟเออร์เปลี่ยนองค์ประกอบของสปีชีส์ของจุลินทรีย์ในลำไส้และทำให้เกิดการอักเสบมากขึ้น ไมโครไบโอต้าที่เปลี่ยนแปลงได้เพิ่มขีดความสามารถในการย่อยและแทรกซึมชั้นเมือกหนาแน่นที่เรียงแถวลำไส้ ซึ่งโดยปกติแล้วจะไม่มีแบคทีเรียเป็นส่วนใหญ่ การเปลี่ยนแปลงในสายพันธุ์แบคทีเรียส่งผลให้แบคทีเรียแสดงแฟลกเจลลินและไลโปโพลีแซคคาไรด์มากขึ้น ซึ่งสามารถกระตุ้นการแสดงออกของยีนโปรอักเสบโดยระบบภูมิคุ้มกัน การเปลี่ยนแปลงของแบคทีเรียดังกล่าวทำให้เกิดอาการลำไส้ใหญ่บวมเรื้อรังในหนูที่มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคนี้ทางพันธุกรรม เนื่องจากระบบภูมิคุ้มกันผิดปกติ ในทางตรงกันข้าม ในหนูที่มีระบบภูมิคุ้มกันปกติ อิมัลซิไฟเออร์จะกระตุ้นให้เกิดการอักเสบในลำไส้ระดับต่ำหรือระดับเล็กน้อยและกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม โดยมีลักษณะเฉพาะคือระดับการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้น ความอ้วน น้ำตาลในเลือดสูง และภาวะดื้อต่ออินซูลิน ผลกระทบของการใช้อิมัลซิไฟเออร์ถูกกำจัดในหนูที่ปราศจากเชื้อโรคซึ่งไม่มีไมโครไบโอต้า การปลูกถ่ายไมโครไบโอต้าจากหนูที่ได้รับอิมัลซิไฟเออร์ไปยังหนูที่ปราศจากเชื้อโรคนั้นเพียงพอที่จะถ่ายโอนพารามิเตอร์บางอย่างของการอักเสบระดับต่ำและกลุ่มอาการเมแทบอลิซึม ซึ่งบ่งชี้ว่ามีบทบาทสำคัญสำหรับไมโครไบโอต้าในการไกล่เกลี่ยผลเสียของอิมัลซิไฟเออร์ ขณะนี้ทีมงานกำลังทดสอบอิมัลซิไฟเออร์เพิ่มเติมและออกแบบการทดลองเพื่อตรวจสอบว่าอิมัลซิไฟเออร์ส่งผลต่อมนุษย์อย่างไร หากได้ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน ก็จะบ่งชี้ถึงบทบาทของสารปรุงแต่งอาหารประเภทนี้ในการผลักดันการแพร่ระบาดของโรคอ้วน ผลที่ตามมาที่เกี่ยวข้องกัน และโรคต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบของลำไส้เรื้อรัง ในขณะที่กลไกโดยละเอียดเกี่ยวกับผลกระทบของอิมัลซิไฟเออร์ต่อเมแทบอลิซึมยังคงอยู่ในระหว่างการศึกษา ทีมงานชี้ให้เห็นว่าการหลีกเลี่ยงการบริโภคอาหารมากเกินไปมีความสำคัญยิ่ง Gwirtz กล่าวว่า "เราไม่เห็นด้วยกับข้อสันนิษฐานทั่วไปที่ว่าการกินมากเกินไปเป็นสาเหตุหลักของโรคอ้วนและโรคเมตาบอลิซึม" "แต่การค้นพบของเราช่วยเสริมแนวคิดที่แนะนำโดยงานก่อนหน้านี้ว่าการอักเสบระดับต่ำซึ่งเป็นผลมาจากจุลินทรีย์ที่เปลี่ยนแปลงสามารถเป็นสาเหตุพื้นฐานของการรับประทานอาหารมากเกินไป" ทีมงานตั้งข้อสังเกตว่าผลการศึกษาของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าวิธีการทดสอบและอนุมัติวัตถุเจือปนอาหารในปัจจุบันอาจไม่เพียงพอที่จะป้องกันการใช้สารเคมีที่ส่งเสริมโรคที่เกิดจากการอักเสบระดับต่ำ และ/หรือ ซึ่งจะทำให้เกิดโรคในโฮสต์ที่อ่อนแอเป็นหลัก