อธิบายเกี่ยวกับที่ราบสูง

ทีมวิจัยนำโดย Dr. ZHANG Xiaoling และ Prof. GAO Xing จาก Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology (IVPP) ของ CAS การศึกษาของพวกเขาซึ่งตีพิมพ์ในนิตยสาร Scienceอิงจากการสืบสวนของ Nwya Devu ซึ่งเป็นแหล่งโบราณคดียุคหิน (Paleolithic) ที่เก่าแก่ที่สุดและสูงที่สุดที่รู้จักกันทั่วโลก ความสำเร็จทางโบราณคดีนี้เป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการยึดครองของมนุษย์และวิวัฒนาการของที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต ตลอดจนการอพยพและการแลกเปลี่ยนของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ในวงกว้าง มันครอบคลุมความพยายาม 60 ปีในการพยายามค้นหาหลักฐานการอยู่อาศัยของมนุษย์ยุคแรกสุดบนที่ราบสูง พื้นที่สูง ภาวะขาดออกซิเจนในชั้นบรรยากาศ อุณหภูมิที่หนาวเย็นตลอดทั้งปี และปริมาณน้ำฝนที่ต่ำของที่ราบสูงทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่ท้าทายอย่างยิ่งสำหรับที่อยู่อาศัยของมนุษย์ หลักฐานทางโบราณคดีบ่งชี้ว่าเป็นหนึ่งในที่อยู่อาศัยสุดท้ายที่โฮโมเซเปียนส์ตั้งรกราก ปัจจุบัน ที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบตเป็นจุดที่มีประชากรน้อยที่สุดเป็นอันดับสามของโลก ก่อนหน้านี้ไม่มีหลักฐานที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในที่ราบสูงก่อนยุคธรณีวิทยาโฮโลซีน (4,200-11,700 ปีก่อน) นอกจากนี้ มีการค้นพบแหล่งโบราณคดีสมัยไพลสโตซีน (11,700-2.58 ล้านปีก่อน) ที่เชื่อถือได้เพียงไม่กี่แห่งรอบๆ ขอบที่ราบสูง แหล่งหินยุคหิน Nwya Devu ที่ค้นพบโดยทีมนี้ยืนยันว่าบรรพบุรุษของมนุษย์ได้เหยียบ ที่ราบสูง ชิงไห่-ทิเบตที่ระดับความสูงเกือบ 5,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลเมื่อประมาณ 30,000-40,000 ปีที่แล้ว เป็นแหล่งโบราณคดียุคหินแห่งแรกที่ค้นพบในทิเบต ซึ่งยังคงรักษาชั้นหินที่ไม่บุบสลาย ทำให้สามารถสืบอายุของโบราณวัตถุของไซต์ได้ Nwya Devu ตั้งอยู่ในภูมิภาค Changthang ทางตอนเหนือของทิเบต ห่างจากเมืองลาซา เมืองหลวงของเขตปกครองตนเองทิเบตไปทางตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 300 กม. ที่ความสูงประมาณ 4,600 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ไซต์ประกอบด้วยพื้นผิวที่กว้างขวางและหนาแน่นของวัตถุหินและบันทึกการยึดครองของมนุษย์อย่างต่อเนื่อง เป็นสถานที่ยุคหินยุคแรกสุดที่รู้จักบนที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต และสูงที่สุดที่ยังค้นพบที่ใดในโลก ก่อนการค้นพบนี้ บันทึกทางโบราณคดีที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับกิจกรรมของมนุษย์บนที่สูงมาจาก Andean Altiplano ที่ความสูงประมาณ 4,480 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ซึ่งแสดงให้เห็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์เมื่อประมาณ 12,000 ปีที่แล้ว การค้นพบนี้ทำให้ประวัติศาสตร์การยึดครองที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบตของมนุษย์ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และยุคโบราณของการดัดแปลงมนุษย์ในระดับความสูงสูง (>4,000 masl) ช่วงปลายสมัยไพลสโตซีน (ประมาณ 12-000-125,000 ปีที่แล้ว) เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับการวิวัฒนาการของมนุษย์ ในช่วงเวลานั้น พฤติกรรมและความสามารถทางปัญญาของมนุษย์โบราณได้พัฒนาอย่างรวดเร็ว และความสามารถในการปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่กว้างขึ้นก็เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน สิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์จาก Nwya Devu ให้หลักฐานทางโบราณคดีที่สำคัญเกี่ยวกับกลยุทธ์การเอาชีวิตรอดของคนสมัยใหม่ทางกายวิภาคและพฤติกรรมในยุคต้นถึงสภาพแวดล้อมบนบกที่เข้มงวดที่สุดในโลก นอกจากนี้ยังช่วยให้สามารถวิเคราะห์การแลกเปลี่ยนยุคหินและการโต้ตอบระหว่างตะวันออกและตะวันตกเพื่อแนะนำเส้นทางการย้ายถิ่นฐานที่เป็นไปได้ บทความนี้ได้รับการตรวจสอบโดยผู้วิจารณ์สามคนในระหว่างขั้นตอนการประเมิน โดยคนหนึ่งสรุปว่า " . . ค่อนข้างแปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมากและจะเป็นที่สนใจสูงสุดสำหรับผู้อ่านวิทยาศาสตร์และนักวิจัยที่ศึกษากำเนิดและการแพร่กระจายของมนุษย์สมัยใหม่และระดับสูง การล่าอาณานิคมในระดับความสูง ผลลัพธ์ที่ได้มีความหมายอย่างลึกซึ้งต่อความเข้าใจของเวลาและพลวัตของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในที่ราบสูงทิเบต"