อธิบายเกี่ยวกับการมองเห็นของสายตา

ผลการศึกษาซึ่งตีพิมพ์ในวารสารAging and Mental Health ที่เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการวิจัย เพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบผลกระทบของการแก้ไขปัญหาการมองเห็นในผู้สูงอายุ เช่น การใส่แว่นตาหรือการผ่าตัดต้อกระจก เพื่อป้องกันความรู้ความเข้าใจ ปัญหาและภาวะสมองเสื่อม "การศึกษานี้เป็นหนึ่งในกลุ่มแรก ๆ ที่ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาการมองเห็นและผลลัพธ์ทางความคิดในผู้สูงอายุผ่านการตรวจสอบที่ครอบคลุมของการศึกษาตามประชากรที่มีอยู่ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ การค้นพบของเราได้เพิ่มหลักฐานที่เพิ่มมากขึ้นว่าสายตาที่เลือนลางเป็นปัจจัยเสี่ยงในการพัฒนา ภาวะสมองเสื่อม” รองศาสตราจารย์ Beibei Xu หัวหน้าทีมวิจัยจาก Medical Informatics Center แห่งมหาวิทยาลัยปักกิ่งกล่าว "แม้ว่าเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ยังไม่ชัดเจน แต่ก็ชี้ให้เห็นว่าการวินิจฉัยและการรักษาสภาพดวงตาอาจเป็นประโยชน์ - ทั้งเพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตของบุคคลและอาจชะลอหรือหยุดการสูญเสียความทรงจำ" ประชากรเกือบหนึ่งล้านคนคาดว่าจะมีชีวิตอยู่กับภาวะสมองเสื่อมในสหราชอาณาจักร และจำนวนดังกล่าวจะเพิ่มขึ้นในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้าเมื่อประชากรมีอายุมากขึ้น ภายในปี 2593 มีการคาดการณ์ว่าตัวเลขนี้จะเพิ่มขึ้นเป็น 1.6 ล้านคน ค่าใช้จ่ายของโรคสมองเสื่อมคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าในช่วงเวลาเดียวกัน จาก 2.5 หมื่นล้านปอนด์ในปัจจุบันเป็น 4.7 หมื่นล้านปอนด์ในปี 2593 โรคนี้ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชีวิตของผู้คน ในขณะที่โรคของพวกเขาดำเนินไป พวกเขาจะสูญเสียความทรงจำมากขึ้นและการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพและพฤติกรรมของพวกเขา ในที่สุดพวกเขาจะกลายเป็นที่พึ่งพาผู้อื่นอย่างสมบูรณ์สำหรับการดูแลของพวกเขา นักวิจัยรวมการศึกษา 16 เรื่องที่มีผู้เข้าร่วม 76,373 คน โดยมีการศึกษาแบบภาคตัดขวาง 5 เรื่องและการศึกษาตามยาว 11 เรื่องซึ่งตีพิมพ์ก่อนเดือนเมษายน 2020 จากการศึกษาเหล่านี้ ผู้เขียนได้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความบกพร่องทาง สายตา และผลลัพธ์ทางความคิดในผู้สูงอายุ พวกเขาพบว่า: ผู้ที่มีปัญหาการมองเห็นมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อความบกพร่องทางสติปัญญาและภาวะสมองเสื่อม โดยไม่คำนึงว่าความบกพร่องทางสายตาของพวกเขานั้นรายงานด้วยตนเองหรือได้รับการวินิจฉัยโดยใช้มาตรการที่เป็นกลาง ความเป็นไปได้ที่จะมีความบกพร่องทางสติปัญญาสูงกว่าผู้ที่มีปัญหาสายตาถึง 137% เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มี ผู้ที่มีปัญหาการมองเห็นในระยะเริ่มต้นมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น 41% ในการพัฒนาความบกพร่องทางสติปัญญา และความเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อมเพิ่มขึ้น 44% เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มี "การหาวิธีป้องกันหรือชะลอการเกิดภาวะสมองเสื่อมอาจช่วยลดผลกระทบร้ายแรงต่อชีวิตของผู้ได้รับผลกระทบและครอบครัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาจากภาระที่เพิ่มขึ้นของโรค การระบุปัจจัยเสี่ยงที่ปรับเปลี่ยนได้คือขั้นตอนสำคัญประการแรกในการพัฒนาประสิทธิภาพ การแทรกแซงเพื่อบรรลุเป้าหมายนี้" Beibei Xu กล่าว "ผลลัพธ์ใหม่ของเราเน้นย้ำถึงความสำคัญของการตรวจสุขภาพตาเป็นประจำสำหรับผู้สูงอายุ ซึ่งทำให้สามารถตรวจพบปัญหาที่อาจเกิดขึ้นกับการมองเห็นได้ตั้งแต่เนิ่นๆ นอกจากนี้ ยังแนะนำว่าไม่ควรเพิกเฉยต่อการเปลี่ยนแปลงของสายตาที่รายงานด้วยตนเอง"