ฉลามกรีนแลนด์

Marsh Youngbluth นักวิจัยของ HARBOR BRANCH และทีมงานของเขาอยู่ในภูมิภาคนี้เพื่อศึกษาแมงกะพรุนขนาดใหญ่ที่รู้จักกันในชื่อ Nanomia cara ซึ่งอาจทำให้การจับปลาเชิงพาณิชย์ลดลงโดยตัวอ่อนของปลาที่แย่งชิงอาหารบางชนิด และโดยการเติมและทำให้อวนปลาเปรอะเปื้อน เขาและนักบินใต้น้ำ Tim Askew, Jr. รู้สึกตกใจกับรูปร่างหน้าตาของฉลามขนาดใหญ่ และในตอนแรกก็กลัวว่ามันอาจสร้างความเสียหายให้กับอุปกรณ์ดำน้ำหรืออุปกรณ์เก็บตัวอย่างทางวิทยาศาสตร์ แม้ว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นก็ตาม หลังจากที่ฉลามว่ายออกจากเรือดำน้ำ Askew ตามมันไปหลายนาที แม้ว่าในช่วงต้นทศวรรษ 1900 จะมีการจับปลา ฉลามกรีนแลนด์ ในเชิงพาณิชย์ แต่แทบไม่เคยถูกจับได้ทางวิดีโอ และไม่เคยมีมาก่อนจากเรือดำน้ำที่มีคนควบคุมอยู่ในทะเลลึก การเผชิญหน้าในอดีตเกี่ยวข้องกับฉลามว่ายใกล้ผิวน้ำหรือดึงดูดโดยเหยื่อ ฉลามกรีนแลนด์หรือที่เรียกว่าสลีปเปอร์หรือฉลามกูร์รี่ เป็นที่ทราบกันดีว่าสามารถเติบโตได้ยาวถึง 21 ฟุต และมีขนาดใหญ่กว่าฉลามขาว บาสกิ้ง และวาฬเท่านั้น ฉลามกรีนแลนด์เป็นสัตว์ที่เข้าใจได้ไม่ดีนัก แต่เป็นที่รู้จักในเรื่องการว่ายน้ำที่เฉื่อยชาและเทคนิคการตกปลาที่ไม่เหมือนใคร สัตว์ทะเลจำพวกครัสเตเชียนขนาดเล็กที่รู้จักกันในชื่อว่าโคพีพอดมักจะติดตัวเองเข้ากับดวงตาของฉลาม (และมองเห็นได้ในฟุตเทจใหม่) ซึ่งอาจทำให้พวกมันมองไม่เห็น แต่ให้แสงที่ดึงดูดปลาที่อยากรู้อยากเห็น ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าสัตว์ที่เฉื่อยชาเหล่านี้สามารถจับปลาและปลาหมึกที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วซึ่งพบได้ทั่วไปในท้องของพวกมันได้อย่างไร นักวิทยาศาสตร์บางคนตั้งทฤษฎีว่าฉลามสามารถว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังมีหลักฐานว่าพวกมันสามารถดูดปลาที่อยู่ใกล้เคียงเข้าปากได้ ระหว่างการเผชิญหน้าในอ่าวเมน แม้ว่าจะพุ่งชนเรือดำน้ำของ HARBOR BRANCH ฉลามก็ยังคงว่ายน้ำช้าๆ ฉลามกรีนแลนด์ยังกินแมวน้ำ วาฬที่ตายแล้ว และสัตว์อื่นๆ รวมทั้งกวางเรนเดียร์ทั้งตัว โดยทั่วไปจะพบพวกมันในน่านน้ำอาร์กติกที่ระดับความลึก 1,800 ฟุต แต่ได้รับการบันทึกว่าไกลออกไปทางใต้ถึงชายฝั่งเซาท์แคโรไลนาและลึกลงไปเกือบ 7,000 ฟุต