การสูญพันธุ์

นี่อาจเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์เรียกว่า 'การสูญพันธุ์ร่วมกัน' ซึ่งสิ่งมีชีวิตต้องตายเพราะต้องพึ่งพาสายพันธุ์อื่นที่ถึงแก่กรรม โดยการค้น พบนี้ตีพิมพ์ในวารสาร Scientific Reports ในวันนี้ ลองนึกถึงดอกไม้ของพืชที่ได้รับการผสมเกสรโดยผึ้งเพียงสายพันธุ์เดียว หากผึ้งสูญพันธุ์ ในที่สุดพืชก็จะเหี่ยวเฉาไปด้วย "แม้แต่สปีชีส์ที่ฟื้นตัวได้ไวที่สุดก็ยังตกเป็นเหยื่อของการทำงานร่วมกันระหว่างตัวขับเคลื่อนการสูญพันธุ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากความเครียดที่รุนแรงทำให้ระบบนิเวศพังทลาย" Dr. Giovanni Strona หัวหน้าทีมวิจัยจากศูนย์วิจัยร่วมของคณะกรรมาธิการยุโรปในเมือง Ispra ทางตอนเหนือของอิตาลีกล่าว นักวิจัยจากอิตาลีและออสเตรเลียจำลอง 'โลกเสมือนจริง' 2,000 แห่งที่เชื่อมโยงสัตว์และพืช ด้วยการใช้การสร้างแบบจำลองที่ซับซ้อน พวกมันทำให้โลกเสมือนเกิดการเปลี่ยนแปลงทางสิ่งแวดล้อมอย่างหายนะที่ทำลายล้างทุกชีวิตในท้ายที่สุด ตัวอย่างของภัยพิบัติที่พวกเขาจำลองขึ้น ได้แก่ ภาวะโลกร้อนที่ไม่สามารถควบคุมได้ สถานการณ์ของ 'ฤดูหนาวนิวเคลียร์' หลังจากการระเบิดของระเบิดปรมาณูหลายลูก และผลกระทบของดาวเคราะห์น้อยขนาดใหญ่ "สิ่งที่เราพยายามทดสอบคือค่าความคลาดเคลื่อนที่ยอมรับได้ต่อสภาวะโลกร้อนหรือเย็นลงมากจากสิ่งมีชีวิตชนิดต่างๆ นั้นเพียงพอที่จะอธิบายอัตรา การสูญพันธุ์ โดยรวมหรือไม่" "แต่เนื่องจากสปีชีส์ทุกชนิดเชื่อมโยงกันเป็นสายใยแห่งชีวิต บทความของเราจึงแสดงให้เห็นว่าแม้แต่สปีชีส์ที่อดทนที่สุดก็ต้องยอมสูญพันธุ์ในที่สุด เมื่อสปีชีส์ที่อดทนน้อยกว่าที่พวกมันพึ่งพาหายไป" ศาสตราจารย์แบรดชอว์แห่งมหาวิทยาลัยฟลินเดอร์สในรัฐเซาท์ออสเตรเลียกล่าวว่า "การไม่คำนึงถึงการสูญพันธุ์ร่วมกันเหล่านี้จึงประเมินอัตราและขนาดของการสูญเสียทั้งสปีชีส์จากเหตุการณ์ต่างๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศต่ำกว่าความเป็นจริงถึง 10 เท่า" ศาสตราจารย์แบรดชอว์และดร. สโตรนากล่าวว่าสถานการณ์เสมือนจริงของพวกเขาเตือนมนุษยชาติว่าอย่าประเมินผลกระทบของการสูญพันธุ์ร่วมกันต่ำเกินไป "การไม่คำนึงถึงผลกระทบแบบโดมิโนนี้ทำให้เกิดมุมมองที่ไม่สมจริงและมองโลกในแง่ดีอย่างมากเกี่ยวกับผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคต" ศาสตราจารย์แบรดชอว์เตือน อาจเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าการตายของสัตว์หรือพืชขนาดเล็กมีความสำคัญมากเพียงใด แต่ผู้เขียนยืนยันว่าการติดตามชนิดพันธุ์จนถึงการทำลายล้างทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียสามารถขยายผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมต่อส่วนที่เหลือได้อย่างไร "การค้นพบที่สำคัญจริงๆ อีกประการหนึ่งคือ ในกรณีของภาวะโลกร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การรวมกันของการไม่ทนต่อความร้อนและการสูญพันธุ์ร่วมกัน หมายความว่าอุณหภูมิเฉลี่ย 5-6 องศาทั่วโลกก็เพียงพอแล้วที่จะกวาดล้างสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนโลกใบนี้" กล่าว ดร. สโตรนา ศาสตราจารย์แบรดชอว์เตือนเพิ่มเติมว่างานของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าภาวะโลกร้อนทำให้เกิดการสูญพันธุ์ในลักษณะที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อเทียบกับการสูญพันธุ์แบบสุ่มหรือแม้กระทั่งจากความเครียดที่เกิดจากฤดูหนาวนิวเคลียร์