กฎหมายสิ่งแวดล้อมล้มเหลวในการปกป้องสิ่งมีชีวิตที่ถูกคุกคามในออสเตรเลีย

Natalya Maitz ผู้สมัครระดับปริญญาเอกของ UQ เป็นผู้นำโครงการความร่วมมือซึ่งวิเคราะห์การสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยที่อาจเกิดขึ้นในควีนส์แลนด์และนิวเซาท์เวลส์ และพบว่าพระราชบัญญัติการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพปี 1999 (EPBC)ไม่ได้คุ้มครองสิ่งมีชีวิตที่ถูกคุกคาม “ระบบที่ออกแบบมาเพื่อจัดประเภทโครงการพัฒนาตามผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมนั้นไร้ค่ามากหรือน้อย” นางเมตซ์กล่าว "ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างจำนวนที่อยู่อาศัยที่ถูกคุกคามที่ถูกทำลายภายใต้โครงการที่ถือว่า 'สำคัญ' หรือ 'ไม่สำคัญ' โดยหน่วยงานกำกับดูแลความหลากหลายทางชีวภาพแห่งชาติ" ภายใต้พระราชบัญญัติ EPBCบุคคลหรือองค์กรที่ต้องการเริ่มโครงการที่อาจมี 'ผลกระทบที่สำคัญ' ต่อสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการคุ้มครองจะต้องได้รับการตรวจสอบและอนุมัติจากรัฐบาลกลางเพิ่มเติม การพัฒนาที่ถือว่าไม่น่าจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญไม่จำเป็นต้องได้รับการอนุมัติจากเครือจักรภพเพิ่มเติม “แต่ในขณะที่กฎหมายมีผลบังคับใช้ โครงการที่มีผลกระทบสำคัญกำลังเคลียร์แหล่งที่อยู่อาศัยของสปีชีส์มากพอๆ กับโครงการที่ถือว่ามีความเสี่ยงต่ำ” นางมาอิตซ์กล่าว "หากกฎหมายคุ้มครองแหล่งที่อยู่อาศัยที่ถูกคุกคามได้อย่างมีประสิทธิภาพ เราคาดว่าแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีความอ่อนไหวต่อ สภาพแวดล้อม น้อยกว่าจะได้รับการเคลียร์ภายใต้โครงการที่จัดว่าไม่น่าจะมีผลกระทบอย่างใหญ่หลวง" งานวิจัยนี้ตรวจสอบพืชพรรณที่ถูกแผ้วถางสำหรับโครงการในพื้นที่ซึ่งเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์สายพันธุ์ที่ถูกคุกคาม สายพันธุ์อพยพ และชุมชนระบบนิเวศที่ถูกคุกคามในควีนส์แลนด์และนิวเซาท์เวลส์ ซึ่งเป็นจุดตัดไม้ทำลายป่าทั่วโลก ดร. มาร์ติน เทย์เลอร์ ผู้เขียนร่วมกล่าวว่าการจัดประเภท 'นัยสำคัญ' ของผู้กำกับดูแลดูเหมือนจะไม่มีพื้นฐานเชิงปริมาณที่สอดคล้องกันในการตัดสินใจของผู้ควบคุม ดร. เทย์เลอร์กล่าวว่า "ทั้งพระราชบัญญัติเองหรือหน่วยงานกำกับดูแลไม่สามารถให้เกณฑ์ที่ชัดเจนและแข็งแกร่งทางวิทยาศาสตร์สำหรับสิ่งที่ก่อให้เกิดผลกระทบที่สำคัญ เช่น ที่อยู่อาศัย x เฮกตาร์ของสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำลาย" ดร. เทย์เลอร์กล่าว "สปีชีส์จำนวนมากได้สูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยอ้างอิงส่วนใหญ่ให้กับโครงการที่ถือว่าไม่สำคัญ “ยกตัวอย่างเช่น เสือโคร่งสูญเสียที่อยู่อาศัยไปถึงร้อยละ 82 ของแหล่งอ้างอิงทั้งหมดให้กับโครงการที่พิจารณาแล้วว่าไม่น่าจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ ในขณะที่สุนัขจิ้งจอกหัวเทาสูญเสียร้อยละ 72 “สายพันธุ์เหล่านี้กำลังอยู่ในเส้นทางที่จะสูญพันธุ์ และรัฐบาลจะไม่บรรลุเป้าหมายการสูญพันธุ์เป็นศูนย์ เว้นแต่ภัยคุกคามเหล่านี้จะหยุดลง” ดร. เทย์เลอร์กล่าวว่าการวิจัยเน้นให้เห็นถึงสิ่งที่ดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกันในกระบวนการตัดสินใจอ้างอิง ซึ่งเป็นข้อกังวลที่เกิดขึ้นในการทบทวนกฎหมาย EPBC โดยอิสระในปี 2020โดย Graeme Samuel "การค้นพบนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการพิจารณาผลกระทบสะสมและความจำเป็นในการพัฒนาเกณฑ์ทางวิทยาศาสตร์ที่เข้มงวดซึ่งนำไปใช้อย่างเข้มงวดและสม่ำเสมอ ซึ่งเป็นปัจจัยที่ต้องพิจารณาเมื่อร่างการปฏิรูปที่กำลังจะมีขึ้น เพื่อให้โอกาสในการต่อสู้กับความหลากหลายทางชีวภาพที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้ของออสเตรเลีย" ดร. เทย์เลอร์กล่าวว่า